სასტიკად იკრძალება
ამინდი - მაისის შესაფერი.
რისი მაისი -
სისულელე.
ზაფხულია ისეთი,
ხალისით უყურებ ყველაფერს:
მტვირთავს,
კონტროლიორს
ბილეთის.
ხელს თვითონ
კალამი
აიღებს,
გულს წამოადუღებს
სტრიქონი
და მზად ხარ,
ედემის განრიგში გაწერო
ქ. კრასნოდარის
ბაქანი.
განწყობა -
ჩინური ჭურჭელი
ჩაისთვის.
აქ უნდა უსტვინოს
ბულბულთა დასმა.
უცებ კი,
კედელზე:
-კონტროლიორისთვის
სასტიკად იკრძალება
კითხვების დასმა!
ეგრევე -
გულისთვის - მარწუხად.
ქვად - ბულბულებისთვის ტოტიდან.
არადა
მინდოდა მეკითხა:
- როგორ ხარ?
რას შვები?
- ბავშვები
როგორ გყავს?
მე კი ჩავიარე
მიწას მიბჯენილი თვალებით.
ვქირქილებ -
ვერ ვპოვე მფარველის წყალობა.
მინდოდა მეკითხა
და
აკრძალულია -
ეგებ და გეწყინოს კიდევაც -
მთავრობავ!
1926.
6 მონაზონი
ნაღვერდალიდან ამოღებულ
კარტოფილის სიფათით, შავით,
იმ ზანგზე უფრო,
აბანო რომ არ უნახავს
თვალით -საერთოდ,
ღვთისმოსავი კათოლიკე,
ექვსი ასკეტი -
გემი „ესპანის" ბორტზე გაეძრო. გინდა წინიდან,
გინდ უკნიდან -
ლარივით სწორი.
მხრებს,
როგორც ლურსმანს -
ჰკიდია შალი,
სახეები კი -
მოვლებულა ქათქათა გოფრით,
ვით სააღდგომოდ -
ხელსახოცით გოჭის ბარკალი.
აივსოს წლებით
ცხოვრების კვოტა,
სანახაობა ამდაგვარი
ეყოფა მარტო -
გაიხეს პირი მთქნარებისაგან
მთელი მექსიკის ყურეზე ფართოდ.
ზესუფთა -
როგორც ბორაქსის ხსნარი,
ჯარი - ერთად რომ იწყებენ კვებას,
თავს აფარებენ, ჭამის მერე, საპირფარეშოს.
ერთი ამთქნარებს -
ამთქნარებს ყველა.
ცნობილ ადგილას -
სიმეტრიულად,
სადაც ქალებს აქვთ ბორცვები (მკერდი)
ამათ ღრმულები ამოუვსიათ -
ვერცხლის ჯვრითა და პიუსის მედლით.
როს სამოთხეში -
ნაადრევად გადაჭვრეტილებს,
ცოტა ზედმეტი წაძინება წასცდება თვალებს,
უდირიჟორო ორკესტრივით -
ექვსეული აირევა და,
ექვს სახარებას (გზად საკითხავს)
ამოალაგებს.
შეხედავ ღამით -
ჩამომსხდარან და პრუტუნებენ,
და ყოველგვარი გადამეტებით:
დილას, საღამოს,
შუადღეს -
სხედან
და პრუტუნებენ, პრუტუნებენ -
ღვთის ჩერჩეტები.
ჩავლენ, იცვამენ 12 გალოშს,
მაშინვე, როცა -
დღის იერს ოდნავ გადაკრავს ბინდი,
მერე ამოვლენ კაბინებიდან
და ისევ -
შეხმატკბილებული წკმუილი მიდის.
ვიცოდე ენა - ესპანური,
ვკითხავდი ბრაზით:
ანგელოზებო,
უპასუხეთ პოეტს მარტივად:
თუ თქვენ ხალხი ხართ,
ვინ არიან ყვავები მაშინ?
თუ ყვავები ხართ,
რად არ დაფრინავთ?
აგიტატორო!
ნუ ძვრები კანში,
მოავლე თვალი მთელ დედამიწას.
საუკეთესო ათეისტიც კი -
ვერ მოიფიქრებს ამაზე კარგ შარჟს.
ო, გიხაროდენ,
ჯვარცმულო ქრისტე!
ნუ დაუსხლტები
შენი ძელის სამსჭვალებს,
გიჯობს!
როცა მეორედ მოხვალ ამქვეყნად,
დარდისგან -
ნაღდად -
თავს ჩამოიხრჩობ.
1925
ლექსი წაკითხულია, ავტორის მიერ, მებრძოლ უღმერთოთა მეორე საკავშირო ყრილობაზე.
ასე გავძაღლდი
ეს უკვე სავსებით გაუსაძლისია!
მთლიანად, ასე ვთქვათ, დახრული დარდებით,
თქვენსავით კი არა,
მელოტი მთოვარის სახეს რომ ეხვევა,
მე იმ ქოფაკივით -
ვბრაზდები.
ნერვების ბრალია...
გამოვალ,
გავივლი.
ქუჩაშიც არაფერი! იგივე განწყობა!
ვიღაცამ შემიყვირა, ნაცნობმა - სალამივით,
ვლამობ და -
ადამიანურად
პასუხი ვეღარ გამიცია.
რა უმსგავსობაა!
მძინავს თუ რა არის?
სახეს ვისინჯავ და -
იგივე!
ჩემში -
არ არის ცვლილება! ტუჩი მოვისინჯე
და ტუჩის ქვემოდან -
ეშვი!
ხელი მივიფარე, ვითომ ცხვირს ვიხოცავ,
ავჩქარდი! ნაბიჯი ორ ნაბიჯს უდრის!
ფრთხილად ავუქციე გვერდი პოლიციას,
და უცებ განწირული: გუშაგო!
კუდი!
მოვსინჯე. გავქვავდი!
პიჯაკის ქვემოდან,
რომ არც შემინიშნავს სირბილში - მრუდი,
ის -
ეშვზე უარესი,
გამოჩრილიყო და,
დამთრევდა ვეება, ძაღლური კუდი!
რაღა ვქნა?
ყვირილზე ბრბომ იწყო მატება,
მარცხენას მარჯვენა,
წინას კი უკანა -
მოჰყვა და მოეჯარა,
პირჯვარს რომ იწერდა,
ეშმაკს რომ ახსენებდა -
გათელეს ბებრუხანა.
და როცა ამეშალა ცოცხივით ულვაში,
ბრბო შემომესია
მზირალი ავად.
დავდექი შუაში ოთხზე და
ავყეფდი:
ავ! ავ!
1915
დამშვიდობება
ავტომობილში!
დახურდავდა ბოლო ფრანკიც კი.
- რომელ საათზეა მარსელის რეისი? -
ჩემ გვერდით გარბის და
არნახულ ქარიზმით
მაცილებს პარიზი.
ჩადექი თვალში
გაყრის დურბელა,
სენტიმენტებით გამიხეთქე გულის ტომარა!
პარიზში დავრჩებოდი სიკვდილამდე - უცვლელად,
მოსკოვი რომ არა.
1925
რუსულიდან თარგმნა ნინო ქოქოსაძემ
