ნიშნი ერთი პირობით
მაინც გაჯობე, ცხოვრებავ:
აი, თვალებში გიყურებ,
სწორად და საღად აღგიქვამ,
მით უფრო - გიჟი არა ვარ,
ვარ - მით უმეტეს - ცოცხალი.
თუკი რამე არ მეშლება:
თუკი თვალი არ მატყუებს,
თუკი მრუდედ არ აღგიქვამ,
სულაც გიჟი თუ არა ვარ,
საერთოდ, თუ ვარ ცოცხალი.
ცხოვრების პერიოდული სისტემა
ყოველთვის ასე იყო:
ხანდახან არ ცხოვრობდი -
და - საკმაოდ შედეგიანად -
იმ ხანდახანებში ბევრჯერ გადარჩი:
რამდენჯერმე არ მოკვდი.
რამდენჯერმე არ მოგკლეს.
რამდენჯერმე არ მოიკალი.
თითოჯერ მოშუშდი. გამოშუშდი.
მართლა ყოველთვის ასე იყო:
ხანდახან მართლა არ ცხოვრობდი, -
ხანდახან რომ გეცხოვრა,
ვითომ.
სამი ერთზე
1
ან კი როგორ გადავურჩი, მით უმეტეს - დავუძვერი? -
აკი ტანზე ხშირად ესხა ჩაჩქან-აბჯარ-მაუზერი...
არც ჯაშუში დაინანა - გულგონჯი და სახეტურფა -
ვინც მიგრეხდა თოკს და ბაწარს - ამ ყელზე რომ გაეყულფა...
განა წყენას არ ვუვიწყებ არავის და არასოდეს -
იმად მახსოვს - თვითონ იმას არ უნდა, რომ არ მახსოვდეს; -
ვისი მადლით მარად უნდა დევნილობის ფუთა ვფუთო -
რაკი ვიცი - კვალში მიდგას ფეხმალი და უთავქუდო; -
რათა ზოგჯერ - იმის ნაცვლად, თავის დროზე რაც ჩავუთქვი -
დამაწიოს ავი თვალი, ყიჟინა და ბათქაბუთქი...
ერთი კია - ვეღარ მომკლას - უნდა, ჯავრი ჭამოს პეშვით, -
ეგ თუ სურდა - იქა ვყავდი - აქ არ უნდა გამოვეშვი...
2
ესეც კი არ მიკრუტუნებს, როგორც ჭრელი კატუნია,
მხოლოდ უფრო დახვეწილი, უფრო დელიკატურია.
იქნებ გაძვრეს თითებშუაც - მოვინდომო ვახლო ხელი -
მაინც სხვაზე ახლოა და მგონი, უფრო ახლობელი.
აქაც, სადაც პირველისგან დევნილები შევიკრიბეთ,
ეს მეორე დამდგომია ბარმენად თუ მერიქიფედ.
დიდი საქმე აბარია - ალბათ სულ ეგ ებარება -
ჭიქაში თუ ფიალაში შხამს მიმატებს ნება-ნება.
მეც მივირთმევ საწრუპით ან მოსმებით ან მიძალებით,
ოღონდ იმას ვეღარ ვატყობ - ვეჩვევი თუ ვიწამლები.
ასე გავა ხან საათი, ხან დღე და ხან ღამე გავა.
მერე რა, რომ თვითონ თვალის ერთი დახამხამებაა;
წამია და არც წამია, თუ სულია - რა სულია -
მომავალი არ მგონია, როცა უკვე წასულია...
ვეღარც ამას გადავყვები - კიდევ დავახანებ მაშინ... -
მეტისმეტი თუ არ ვყლაპე ერთ-ერთ დახამხამებაში.
3
კიდევ არი ერთი შარი, ბეჯითად რომ მოვიზიდავ,
მომავალი ისე შორი ან არც ისე შორი გზიდან.
რაა, ზუსტად კი არ ვიცი, რომ იზამს და რომ არ იზამს -
წასულისას ვერ გაიგებ - რას გაიგებ მომავლისას?
აბა, მიდი, გამოიცან - თარსია თუ თარსზე ნავსი;
რა აქვს გულში, რა აქვს თავში, ჯიბეში ან არსენალში;
მაგას რაღა დავუშავე - რა უნდა, რომ დამიშავოს;
სულის სხეულს ეტანება თუ სხეულის ტანისამოსს...
ერთი ვიცი: მართლა მოდის, სულ მოდის და რახან მოდის,
როცა მოვა - დილით მოვა, საღამოს თუ საღამომდის,
მაშინ, როცა ხვალ იქნება, თუ იქნება ნახვალარი -
ემაგას რომ გადავურჩე, ვარიანტი აღარ არი.
არ ვიცოდი
მე რა ვიცოდი -
გულს მალავდი ქანდაკი მკერდით,
ოქროს ბუდეში მტრედივით ძგერდი -
მე რა ვიცოდი, თუ იყავი,
ეს თუ იყავი.
უძვირფასესი
კი არ გესვა კენჭი ან მინა -
თვალებს ეკავა თვალების ბინა -
მე რა ვიცოდი, თუ იყავი,
ეს თუ იყავი.
მე რომ მცოდნოდა,
რომ იყავი, ეს რომ იყავი -
გარეთ - არაკი, შიგნით - იგავი,
მე რომ მცოდნოდა,
მზეს იტევდი
მთვარის სპეკალი -
უკლებლივ ყველა
გზას, რომელმაც შენ აგიარა,
ზურგს შევაქცევდი -
რომ სხვას კი არა -
უსასტიკესი სიყვარულით -
შენ მოგეკალი.
ფაზლი
•
ზეცის ეკრანი
გაანათა
ძველმა მესიჯმა:
“ისევ მიყვარხართ”.
•
ედემი. გველი, ადამი, ევა.
დრო, როცა ყველა ცოცხალი იყო.
•
სულ უფრო მეტი ნატვრა ირჩევს
ჭუპრად დარჩენას.
გენმა ისწავლა -
მხოლოდ სამ დღეს ცოცხლობს პეპელა.
•
ბოდიში, ცუდი პერიოდი მაქვს -
სხვა ცხოვრებაში გამოიარეთ.
•
მწიფე ხარ -
თითი მოგაკარო -
წვენი გაგივა.
•
ისევ აქა ხარ -
ჩემს სიზმარში.
შენს ქმარს რა სჭირს, რომ
ვერაფერს ხვდება?
სახელის გატეხა
რით დამიმტკიცებ,
რომ არ გიყვარვარ?
მწირი ასორტიმენტი
ყოფნა, არყოფნა.
სამოთხე
ეგრეა:
შეჭამ -
ტანსაცმელი მოგინდება.
ეპიტაფია
“მართალი ყოფილა,
ამის დედას შევეცი!”